قرآن کریم از ابتدای نزول با شبهاتی روبه‌رو بوده است. یکی از آن شبهات وحیانی‌ندانستن کلمات قرآن است؛ به اعتقاد شبه افکنان ، حقایق وحیانی تفسیری از تجربه دینی پیامبر اکرم(ص) است. با چنین نگرشی به وحی، قرآن از متنی الهی به متنی بشری فروکاسته می‌شود و مانند دیگر متن‌های بشری احتمال خطا در آن می‌رود.
اثر پیش‌رو در پی شناخت خاستگاه‌های این شبهه و ارائه ادلّه درون‌وحی‌ای و برون‌وحی‌ای است که بر اساس آنها نه تنها محتوا و مضامین قرآن الهی است، بلکه الفاظ و کلمات و ساختار هندسی آن نیز وحیانی است و دست هیچ بشری به محتوا ، واژگان و ساختار هندسی آن راه نیافته است.