كاربرد واژه شرك و مشتقات آن در اصطلاح قرآن و علوم اسلامی هماهنگ با معنای لغوی آن به مفهوم شريك قائل‌شدن برای خدا در امور مختص به او مانند وجوبِ وجود، الوهيت، معبود بودن و تدبير شئون آفريدگان است و مشرك كسی است كه به يگانگی خدا ايمان نداشته باشد يا در يكی از مقامات ويژه خدایی، چيزی را شريك او بداند و برای موجودی جز خدا «استقلال در تأثير» قایل باشد. شرک همانند توحيد، مراتب مختلفی دارد.