متکلمان ناشناخته امامیه در فاصله زمانی دو مدرسه کلامی کوفه و بغداد (آستانه غیبت صغری تا شکل‌گیری مدرسه کلامی بغداد به محوریت شیخ مفید) در مناطقی چون بصره، کوفه، بغداد، اهواز، قم، ری، خراسان، ماوراء النهر، مصر و شام فعال بوده‌اند. در این بازه زمانی، کلام امامیه به دلیل نامناسب‌بودن پارهای از شرایط سیاسی و اجتماعی تمرکز جغرافیایی لازم را نداشته است؛ با این حال متکلمان امامی پیگیر فعالیت‌های کلامی خویش بوده‌اند. در این اثر نویسنده کوشیده است با معرفی متکلمان ناشناخته امامیه ـ در میانه مدرسه کلامی کوفه و مدرسه کلامی بغداد ـ و بیان دیدگاهها و تلاشهای علمی و تولیدات کلامی آنان، نشان دهد که شخصیتهای برجستۀ کلامی در این دوره حضوری قابل توجه و تأثیرگذار داشته‌اند. این دیدگاه در مقابل نظرگاه کسانی است که به حضور کمرنگ متکلمان امامیه و عدم نقش‌آفرینی آنها در این محدوده تاریخی باور دارند