كتاب معرفتشناسی تجربۀ دینی بنا دارد به پرسشهای بنیادی در فلسفه دین بپردازد؛ آیا ممكن است تجربه دینی قرینهای را برای دفاع از باور دینی تأمین كند؟ اگر ممكن است، چگونه؟ كیث یندل در تقابل با این برداشت استدلال میكند كه تجربه دینی وصفناپذیر است، در عین حال مدافع این نگرش است كه تجربه مینوی قوی، تأمین كننده قرینهای است به نفع «خدا وجود دارد». به اعتقاد وی، علم اجتماع و سایر تبیینهای غیردینی از باور و تجربه دینی، ستاننده قوّتِ قرینهای تجربه دینی نیست. گوهر استدلال یندل، به صورتبندی و كاربردِ اصلی سزاوار وشایسته در باب قرینه تجربی مربوط میشود. در فصل پایانی این كتاب، ربط مسائل مفهومی غیرتجربی به تجربۀ دینی بررسی میشود. ویژگی جذاب و دلربای این كتاب این است كه گستره آن محدود به هیچ یك از سنّتهای فرهنگی دینی نیست، بلكه در آن، طبیعت تجربه دینی سنتهای گوناگون در شرق و غرب، شناسایی و ردیابی میشود