وجود انسان در آثار کرکگور روندی ناتمام است که در آن «فرد» مسئولیت دارد از طریق گزینش‌های آزادانه یا هویتی به عنوان یک خود کسب کند یا در پرتگاه سقوط بیفتد. تنها در ساحت دینی و با رابطۀ ایمانی انسان با خداست که فرد خود را به وجود انسانی تبدیل می‌کند. ایمان والاترین امری است که انسان به آن دست می‌یابد . متعلق ایمان مسیحی در متعالی‌ترین معنای آن امر باطل‌نمای انسان - خداست. حداکثر کارکرد عقل در فهم و تحلیل چنین ایمانی پی‌بردن به ناتوانی خویش و فهم فراعقلی‌بودن این امر است.
در این کتاب نحوه زیستن سورن کرکگور (پدر اگزیستانسیالیسم مسیحی) و نگاه او به انسان، عقل، فلسفه، حقیقت، معرفت و امکان یا عدم امکان عقل در معرفت‌یابی به حقایق آفاقی و انفسی بررسی گردیده و آن‌گاه سیر امکانی انسان از پرتگاه گناه، اضطراب، ناامیدی و دلزدگی تا اوج اخلاق، دینداری و ایمان نشان داده شده است.