بالندگي دانش اخلاق اسلامی نيازمندِ برنامه‌ريزي دقیق علمي است. الگوگيري مناسب از روش¬شناسی علوم پیشرفته و اصیل اسلامی نظیر فقه و نیز تعیین نسبت علم اخلاق با سایر علوم اسلامی متناظر ـ که عهده‌دار هدایت رفتار مسلمین است ـ مانند فقه و عرفان عملی از اقدامات مهم و راهگشا در این زمینه به¬شمار می¬رود و طبعاً آگاهي تفصیلی از مختصات علم‌شناختي و بررسی تطبیقی آنها با دانش اخلاق و مقایسۀ نقاط ضعف و قوت سنت‌های علمی متنوع این علوم مي‌تواند از بهترین و نزديك‌ترين راه‌های تقویت و نوسازي دانش اخلاق باشد و رويش ايده‌هاي جديد و گشودن افق‌هاي تازه را به‌دنبال داشته باشد. اثر حاضر با این هدف به رشتۀ تحریر درآمده است.