جریان احمد اسماعیل بصری با انحراف در قواعد و روش‌های تفسیری قرآن، دعاوی باطل خود در مورد مهدویت و ظهور را به قرآن نسبت داده است. استفاده از مفهوم رؤیا، استخاره و تحلیل شبه‌علمی آیات قرآن، برخی از ترفندهای این جریان برای اثبات ادعای عصمت و امامت و علم غیب برای خود است؛ درحالی‌که مفاهیم و علوم ذکرشده تنها برای کسانی قابل استفاده و استناد است که مقامات غیبی و ارتباط خاص آنها با وحی و نیز رسالتشان از جانب خدا از طرق دیگر قبلاً اثبات شده باشد.