بی‌تردید همه فقهای شیعه در عصر غیبت دارای اقتداری شرعی‌اند و می‌توانند در حوزه‌های متعددی تصرف کنند؛ اما آن‌گاه که یکی از میان آنان، ولایت بر امور نوعیه را بر عهده گیرد و از اقتداری سیاسی برخوردار شود، عملاً بسیاری از آنان دچار تزاحم ولایات می شوند. حال ماهیت این تزاحم‌ها چیست و چگونه می‌توان الگویی جهت حل یا کاهش پیامدهای منفی آنها ترسیم کرد، پرسش‌های مهمی‌اند که این اثر می‌کوشد با توجه به نظریه‌های فقهی و نیز تجارب جمهوری اسلامی پاسخگو به آنها باشد