در مقام بیان خاستگاه عرفان اسلامی می‌توان بر دو امر تکیه و تأکید کرد: نخست، فطرت و نوع خلقت انسان‌هاست که ایجاب می‌کند هر انسانی بتواند به اندازۀ قابلیّت و تلاشش، ذوقیّات و کمالات عرفانی را تجربه نماید و در خود شکوفا سازد؛ دوم، فرهنگ غنی و تعالیم ناب اسلام، قرآن و روایات اهل‌بیت(ع) است که مطمئن‌ترین بستر و نیز بهترین عامل برای رشد و به‌فعلیّت رسیدن قابلیّت‌های انسانی و بهترین شیوه و مصون‌ترین راه برای رسیدن به سر منزل مقصود است.