آیا عرفان می تواند در حوزهٔ تفکر سیاسی اثرگذار باشد؟ شاید چنین به نظر رسد عرفانی که به دنبال رهایی از کثرات عالم و رسیدن به فناء فی اللّه است، نمی تواند در حوزهٔ اندیشه سیاسی حضور داشته باشد. اما تجربهٔ علامه سیدمحمدحسین حسینی طهرانی به عنوان فقیهی عارف‌مسلک، خلاف چنین تصوری را ثابت می‌کند. در تحقیق حاضر، با الگویی از اندیشه‌ورزی سیاسی مبتنی بر فقاهت و عرفان شیعی مواجه خواهیم شد که در آن، شاهدِ کیفیت و میزان حضور عرفان و فقه در سه عرصهٔ فلسفه سیاسی، اخلاق سیاسی و فقه سیاسی از منظر علامه طهرانی خواهیم بود.