پيامبر اعظم و صحابه آن حضرت به قرائت صحيح قرآن اهميت فراوانى مى‌دادند. در اين ميان برخى صحابه برتری خاصى در زمينه قرائت كسب كردند و به امتياز مرجعيت تعليم يا تصحيح قرائت ديگران دست يافتند.
اين اهتمام سبب شد قرائت ميراث نبوی تلقی گردد و در طول قرن‌ها ابعاد مختلف آن واكاوی شود و دانش‌هاى گوناگونی در زمینه آن پديد آيد و تأليفات گسترده‌ای از نثر و نظم تدوين شود. اين امر برای آن مهم بوده كه افزون بر نقش قرائت در درك معنا، پايه صحيح صيانت از قرآن كريم، حفظ‌كردن، درست‌نويسى به ويژه قرائت صحيح آن مطابق احكام و قواعد قرائت است.
این اثر مباحث مربوط به فقه قرائت (فقه ادا، فقه آهنگ و موسيقى ادا) را با ساختاری نو بررسى و به جامعه علمى اهدا کرده و كوشيده است در همه بخش‌ها و فصل‌ها به‌جز مطالب مربوط به مخارج و صفات حروف، با نگاهى اجتهادی، موضوعات و مسائل را بررسى كند.