حکمرانی پدیده¬ای ارتباطی-اجتماعی است که بر ارتباط سیاسی شهروندان و حاکمان در یک جامعه اشاره می¬کند. در هنگام برپایی حکومت و در زمان حکمرانی، دو نوع حق متفاوت که مربوط به حکومت¬کنندگان و حکومت¬شوندگان است، به¬ هم پیوند می¬خورند. حق حاکمان از «شایستگی» آنان بر حکمرانی برمی¬خیزد و حق حکومت¬شوندگان به «مالکیت» آنان بر دارایی‌های مشترک، جسم-ها و جان¬های خودشان برمی‌گردد. حکومت‌گران، در هنگام حکمرانی، به دخالت و تصمیم‌گیری در باب این سه حقِ مالکانه مردم می‌پردازند. بر این اساس، سازوکار حکمرانی مشروع از دیدگاه دینی نه تنها به رضایت دو سویه حاکمان و مردمان، بلکه به بازستانی حقوق دوسویه مردم و حکومت-گران، در دو مرحله برپایی حکومت و حکمرانی، وابسته است. در این کتاب، با استناد روش¬مند به آیه¬های قرآنی و روایت‌های اهل بیت ^،حقوق سیاسی مردم در دو مرحله یادشده، به‌تفصیل، تحلیل و بررسی شده¬اند.