هرمنوتیک و نواندیشی دینی تألیفی است متعلق به حوزۀ «جریان‌شناسی اندیشه‌ها» از منظری فلسفی.
در این اثر ورود ایده‌های هرمنوتیکی، به‌ویژه هرمنوتیک فلسفی گادامر و تأثیر آنها بر پروژه نواندیشی دینی در ایران معاصر مورد بررسی و کاوش قرار گرفته است.
تألیف یادشده در صدد است به کمک مدل‌های تحلیلی مناسب نشان دهد که گفتمان غالب در میان نواندیشان مسلمان دهۀ هفتاد در ایران اسلامی یک گفتمان هرمنوتیکی بوده است و هرمنوتیک فلسفی بهترین امکانات ممکن را برای بسط پروژه نواندیشان یادشده فراهم ساخته است.