انتظار در میان اهل سنت با دو رویکرد منبع‌محور و باورمحور قابل پیگیری است. در رویکرد منبع‌محور به منابع حدیثی اهل سنت توجه شده و وجود مقوله انتظار در آنها رصد می‌شود که آیا در کتب صحاح، مسانید، جوامع ، اطراف و... احادیثی با واژه انتظار نقل شده است یا خیر، آیا نقل آنها به صورت عام است یا خاص؟ اما در رویکرد باورمحور به جایگاه انتظار و کارکرد آن در میان اهل سنت توجه می‌شود که آیا مقوله انتظار جزء آموزه‌های اعتقادی اهل سنت است یا غیراعتقادی، قلمرو و کارکرد آن در میان اهل سنت چگونه است، آیا با نگرش منفی دنبال می‌شود یا به صورت مثبت و آیا با رویکرد عام پیگیری می‌شود یا با رویکرد خاص و نیز نقش اندیشمندان و عالمان اهل سنت در اشاعه صحیح فرهنگ انتظار در میان اهل سنت چگونه است؟