«مرجع امنیت» به عنوان نقطه کانونی ملاحظات امنیتی، نقشی تعیین‌کننده در ترسیم منظومه «امنیت ـ مصلحت ـ ضرورت» ایفا می‌کند؛ لذا بازشناسی آن با توجه به مبانی فکری و ایدئولوژیک هر نظام سیاسی، ضرورتی اجتناب‌ناپذیر است. این کتاب ضمن جمع‌بندی مطالعات درباره تعاریف، ابعاد، موضوعات و سطوح امنیت به بررسی مبانی فقهی و حقوقی «مرجع امنیت» در نظام حقوقی جمهوری اسلامی ایران پرداخته و سعی کرده است تصویری کلان و نمایی کلی از منظومه امنیتی در این نظام را با توجه به آموزه‌های فقه شیعه ارائه نماید.