ابوجعفر محمدبن‌علی‌بن‌بابویه، مشهور به شیخ صدوق، فقیه، محدث و متکلم برجسته امامی در سده چهارم هجری است. دوران حیات شیخ صدوق مصادف با سال‌های آغازین غیبت کبری و پیدایش شک و حیرت در برخی از لایه‌های جامعه شیعی بود و از طرفی ظهور حکومت شیعی آل بویه در این عصر، فضای گفتگو و ورود به عرصه‌های اجتماعی را برای شیعیان فراهم نمود. شیخ صدوق در چنین برهة حساس و سرنوشت‌ساز، با شیوه‌ای متن‌محور به تنظیم، تدوین و دفاع از باورهای کلامی پرداخت و باورهای کلامی امامیه را در نظامی منسجم و مرتبط بیان کرد. در این اثر تلاش شده است در کنار معرفی کامل شیخ صدوق، محتوای اندیشه‌های کلامی شیخ را به‌تفصیل بررسی و در یک نظام به‌هم‌پیوسته ارائه کند و بدین طریق گامی برای شناخت دقیق‌تر تاریخ کلام امامیه در سده‌های نخستین بر دارد.